Έφτασε η στιγμή της αλήθειας για τον ΣΥΡΙΖΑ

Αντώνης Νταβανέλος

Υπήρξαμε πολλοί που δεν συμμεριζόμασταν την «ευκολία» της προεκλογικής αφήγησης, που διευκόλυνε μεν τον δρόμο προς την κάλπη, αλλά μας έθετε μπροστά σε ένα κρίσιμο ερώτημα: είναι δυνατόν να αναπτυχθεί ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αντιλιτότητας μέσα στο πλαίσιο ανοχής της ευρωζώνης και διά της διαπραγματευτικής μεθόδου με τους «θεσμούς» της; Σή­με­ρα γνω­ρί­ζου­με την απά­ντη­ση: Όχι. Η ΕΕ και το ΔΝΤ επι­χει­ρούν να συ­ντρί­ψουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χτί­ζο­ντας το δί­λημ­μα: από­λυ­τη εν­σω­μά­τω­ση ή άμεση ανα­τρο­πή; Το κά­νουν για λό­γους οι­κο­νο­μι­κούς, επει­δή η αντι­λι­τό­τη­τα είναι ασύμ­βα­τη με τη ση­με­ρι­νή κυ­ρί­αρ­χη πο­λι­τι­κή. Το κά­νουν επί­σης για λό­γους πο­λι­τι­κούς, γιατί η Ευ­ρώ­πη όφει­λε να θω­ρα­κι­στεί απέ­να­ντι στον κίν­δυ­νο της «με­τά­δο­σης» του μι­κρο­βί­ου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Podemos.Η συμ­φω­νία της 20ής Φλε­βά­ρη ήταν ένα ση­μα­ντι­κό λάθος, που προ­έ­κυ­ψε από τον εγκλω­βι­σμό στην προ­ε­κλο­γι­κή «αφή­γη­ση». Δώ­σα­με τη δέ­σμευ­ση της απο­πλη­ρω­μής του χρέ­ους «στο ακέ­ραιο και εγκαί­ρως», πα­ραι­τη­θή­κα­με από «μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες» με βάση το πρό­γραμ­μά μας, που θα οι­κο­δο­μού­σαν μια στέ­ρεα ερ­γα­τι­κή-λαϊ­κή συμ­μα­χία γύρω από την κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς. Δεν πή­ρα­με τί­πο­τα. Η «δη­μιουρ­γι­κή ασά­φεια» λει­τούρ­γη­σε και λει­τουρ­γεί υπέρ των ισχυ­ρών.